Er was eens…

Er was eens een klein meisje, dat zich vaak verdrietig voelde. Ze huilde snel en vond veel dingen spannend, omdat ze niet goed wist wat er van haar verwacht werd. Dat er iets van haar verwacht werd, voelde ze wel. Maar de ene keer was wat ze deed goed en de andere keer niet.

Ze begreep niet hoe het systeem werkte, omdat ze zoveel voelde. Ze wist niet, dat wat zij voelde, niet altijd van haar was.

Toen het meisje ouder werd, merkte ze dat het leven makkelijker was als zij niet altijd alles voelde. Ze leerde haar voelen uit te zetten en daar was ze best goed in geworden.

Tot het moment kwam dat het meisje volwassen was geworden en zelf een klein meisje kreeg om voor te zorgen. De vrouw merkte dat het niet langer handig en praktisch was om niet meer te voelen. Ze besefte dat ze het niet goed meer kon… Dat was verdrietig, omdat ze niet kon aanvoelen wat het kleine meisje, waar ze voor mocht zorgen, nodig had.

De vrouw besloot op zoek te gaan naar ‘voelen’. Inmiddels had ze ook een klein jongetje gekregen om voor te zorgen.

De jaren die voorbij gingen waren pittig voor de vrouw. Op zoek gaan naar ‘voelen’ was soms erg verwarrend voor haar. Het mooie was dat het meisje en het jongetje van alles meemaakten, waardoor de vrouw heel veel kon oefenen!

En zo gebeurde het dat de vrouw ontdekte, dat ze heldervoelend was. En dat het niet raar was dat ze als klein meisje niet veel begrepen had van wat er om haar heen gebeurde.

Gelukkig had de vrouw inmiddels heel veel lieve mensen om haar heen, die haar begrepen. En begreep ze dat wat ze als kind als zwak had ervaren, nu haar kracht was geworden.

Françoise van Hintum
SamenWerken aan Groei!
juni 2019

Interessant bericht?

Voel je vrij het te delen!