Omgaan met verdriet…

Bij rouwen denken we eigenlijk direct aan het verliezen van een dierbaar persoon. Soms is er ook begrip voor verdriet als een speciaal huisdier overlijdt.

Maar hoe zit het eigenlijk met:

• het maken van een carriéreswitch?
• verhuizen in of buiten je eigen woonplaats?
• kinderen die uit huis gaan?
• zakken voor een schoolexamen of je rijbewijs?

Hoe denken we dan?

Een andere baan of nieuw huis, dat is toch super leuk! Kinderen die uit huis gaan, is een natuurlijk proces, dat hoort erbij. En zakken voor een examen, tja dat is niet leuk maar dan doe je het toch gewoon nog een keer.

Kortom er is weinig ruimte voor verdriet. We geven er meteen woorden aan en zoeken meteen naar oplossingen, zodat we geen pijn hoeven te voelen. En we een ander niet hoeven zien lijden onder zijn/haar verdriet.  Alles moet zo snel mogelijk weer normaal zijn. Normaal is de norm, dat wat de meeste mensen doen. Zo kunnen we het rouwproces overslaan.

Rouwen gaat veel verder dan verdriet om het verlies van een dierbare. Het gaat ook over wat er niet meer is of wat er niet is geweest. Het gaat over afscheid nemen en de tijd nemen. En daar hebben we als mens meestal een hekel aan. We gaan liever terug naar de oude situatie, ook als we diep van binnen weten dat we dat beter niet kunnen doen. Of we stappen meteen in een nieuw avontuur. Stil staan bij wat we voelen, vermijden we liever, terwijl daar juist de oplossing ligt. Want vroeg of laat komt het toch naar de oppervlakte, en dan?

Ga jij om wat voor een reden dan ook door een moeilijke periode in je leven? Laten we er rustig naar kijken en er samen aan werken. 

Françoise van Hintum
SamenWerken aan Groei!

mei 2025